De Imagerie / Projecten / Kortfilmprogramma / 24 mei 2019
24 mei 2019 - 20u30
Kortfilmprogramma met Mona Hatoum, Eva van Tongeren, Saara Ekström, Alex Reynolds
€ 5
Het Bos, Ankerrui 5-7, 2000 Antwerpen
Measures of Distance (1988, 15’) - Mona Hatoum
EN / Hatoum overlays photographs of her mother showering, with handwritten letters in Arabic. Hatoum's mother, living in Beirut, wrote the letters to Hatoum, living in London, and speaks of the difficulty of sending them in a time of conflict in Lebanon. Hatoum herself reads the letters aloud in both Arabic and English. The video attempts to contradict stereotypes typically made specifically about Arabic women. The video makes critiques about stereotypes while remaining optimistic, since the narration speaks positively in most of the letters except when speaking about the distance between the mother and daughter. The personal and political are inextricably bound up in a narrative that explores identity and sexuality against a backdrop of traumatic social rupture, exile and displacement.
NL / Hatoum verbindt foto's van haar moeder onder de douche met handgeschreven Arabische brieven die zij ontving van haar moeder wonend in Beirut. De correspondentie handelt over de moeilijkheid van het contact in een tijd van conflict in Libanon. Hatoum zelf leest de brieven voor in zowel het Arabisch als het Engels. De video probeert het stereotyperen tegen te spreken dat typisch is voor Arabische vrouwen. De video levert kritiek, maar blijft optimistisch. Het verhaal blijft in de meeste brieven positief, behalve als het gaat over de afstand tussen moeder en dochter. Het persoonlijke en politieke zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden in een verhaal dat identiteit en seksualiteit verkent tegen een achtergrond van een traumatische sociale breuk, verbanning en ontheemding.
Still from afar (2018, 18’) - Eva van Tongeren
EN / Memories fade over time. Images that were once clear become distorted and blurry, they almost threaten to vanish. They gradually become indistinct sounds from afar and one must listen closely to understand them.
In the audiovisual monologue ‘Still from afar’, Eva van Tongeren relates to a special correspondence between herself and Thomas, who is in prison because of sexual child abuse. The work originated in a project during which prisoners and non-prisoners were given the opportunity to write each other letters. Eva and Thomas registered and ultimately became pen friends on account of their shared interest in film. Due to the distance between them, a certain amount of time passed between letters, creating secure surroundings that gave openness a chance. Both were forced to adapt to the other’s rhythm of words. From the onset, Thomas openly explains himself and his story. His honesty and fervent desire to establish contact outside of prison were crucial for the further correspondence. In the letters, they wrote about their ideas, expectations, and dreams, but also about her unchanging incomprehension of his crime. Thomas described sensitively observed details of his environment, like the way people smell who bring in air from the outside or the sound of the guard’s keys. Both looked for a connection and finally found it in the simple and at once poetic imagery of nature. Thomas’ letters prompted the artist to film a barren landscape in the American west, the tallest trees on earth, and finally the bustling streets of Los Angeles. Van Tongeren in turn showed him pictures of things that touched her: a fly buzzing around in the room, treetops swaying in the wind, or a dying locust on the asphalt. Both share the sensitive way of looking at the world.
Inspired by the communicative project and Thomas’ wish for contact with the outside world, Van Tongeren sets off on a journey. Guided by the imagination of her pen friend, she gets extraordinary pictures that she captures in soft camera movements and sends him as fragments of memories that, however, will never be his.
NL / Herinneringen vervagen in de loop van de tijd. Beelden die ooit duidelijk waren, maar nu vervormd en wazig zijn, dreigen bijna te verdwijnen. Geleidelijk aan worden onduidelijke geluiden van veraf hoorbaar, men moet goed luisteren om ze te begrijpen.
In de audiovisuele monoloog ‘Still from afar’ vertelt Eva van Tongeren over een speciale correspondentie tussen haar en Thomas, die in de gevangenis zit vanwege seksueel kindermisbruik. Het werk is ontstaan uit een project waarin gedetineerden en niet-gedetineerden de gelegenheid krijgen om elkaar brieven te schrijven. Door de afstand en de tijd die inherent zijn aan het uitwisselen van brieven, ontstond er een veilige omgeving waarbinnen openheid een kans kreeg. Ze werden gedwongen om hun gedachten aan te passen aan het ritme van elkaars brieven. Vanaf het begin legt Thomas zichzelf en zijn verhaal openlijk uit. In de brieven schreven ze over hun ideeën, verwachtingen en dromen, maar ook over haar onveranderlijke onbegrip van zijn misdaad. Thomas beschreef op sensitieve wijze geobserveerde details uit zijn omgeving, zoals de manier waarop mensen ruiken die van buiten komen of het geluid van de sleutels van de bewaker. Op zoek naar een connectie, vonden zij uiteindelijk een eenvoudige en tegelijkertijd poëtische beeldtaal. Thomas' brieven zetten de kunstenaar aan tot het filmen van een kaal landschap in het Amerikaanse westen, de hoogste bomen op aarde en tenslotte de bruisende straten van Los Angeles. Van Tongeren liet hem op zijn beurt foto's zien van dingen die haar ontroerde: een dansende vlieg in de kamer, wuivende boomtoppen in de wind of een stervende sprinkhaan op het asfalt. De twee delen een tactiele manier van kijken naar de wereld.
Geïnspireerd door de correspondentie en Thomas' wens om via beelden in contact te zijn met de buitenwereld, gaat Van Tongeren op reis. Geleid door de verbeelding van haar pennenvriend maakt ze pittoreske plaatjes die ze in zachte camerabewegingen vastlegt en hem als fragmenten van herinneringen stuurt die echter nooit de zijne zullen zijn.
Amplifier (2017, 17’) - Saara Ekström
EN / “Perishing, temporality, and the stratification of time and history are themes that reoccur in my films and photographs. I am interested in the magnetism and anxiety surrounding a collapse, and of communicating through a narrative based on images, symbols and associations. ‘Amplifier’ is a film about the Helsinki Olympic Stadium, which opened in 1938 to host Olympic games that never took place. It is also an observation of specific places significance as metaphors and condensations of a certain time and space – in this case a progressive era and blind utopian faith in the future, which catastrophically crashed into chaos. I rented a studio at the stadium and when the building was emptied for a major renovation, I filmed and stored the monumental structure as it was – exposed, bruised and saturated by time. In addition, I worked with a dancer and a magician who would scan the open quarries and broken rows of benches in search for signs of a forgotten past, as the renovation / destruction proceeded.” - Saara Ekström
NL / “Vergankelijkheid, tijdelijkheid en de gelaagdheid van tijd en geschiedenis zijn thema's die in mijn films en foto's terugkomen. Ik ben geïnteresseerd in de aantrekkingskracht en de angst rond een ineenstorting, en in het communiceren van een verhaal via beelden, symbolen en associaties. ‘Amplifier’ is een film over het Olympisch Stadion van Helsinki, dat in 1938 werd geopend om er de Olympische Spelen te organiseren die uiteindelijk nooit hebben plaatsgevonden. De film is een observatie van specifieke plekken die betekenis hebben als metaforen en condensaties van een bepaalde tijd en ruimte - in dit geval een progressief tijdperk en een blind utopisch geloof in de toekomst, dat op catastrofale wijze in chaos is neergestort. Ik huurde een atelier in het stadion en toen het gebouw werd leeggemaakt voor een grote renovatie, filmde en bewaarde ik het monumentale gebouw zoals het was - blootgelegd, gekneusd en verzadigd door de tijd. Daarnaast werkte ik samen met een danser en een goochelaar die de open steengroeven en gebroken rijen banken scandeerden op zoek naar tekenen van een vergeten verleden, terwijl de renovatie/vernietiging vorderde.” - Saara Ekström
Alma's Song (2019, 8') - Alex Reynolds
EN / Alma listens to a recording of herself speaking about her childhood home, which she has recently discovered is up for sale in a real estate listing. As she searches for the melody inside her words, listening gives way to song. With Alma Söderberg.
NL / Alma luistert naar een opname van zichzelf waarin ze vertelt over haar ouderlijk huis. Onlangs heeft ze ontdekt dat het huis te koop is. Terwijl ze op zoek gaat naar de melodie in haar eigen woorden, maakt het luisteren plaats voor het zingen. Met Alma Söderberg.