NL
John Smith - Hotel Diaries (2001-7, 82’)
“Op 8 oktober 2001, een paar weken na de aanslagen van 11 september op het World Trade Center en twee dagen nadat de VS en Groot-Brittannië startten met de bombardementen in Afghanistan, was ik op het Cork Film Festival in Ierland. Toen ik ‘s avonds laat terugkeerde naar mijn hotelkamer, zette ik de televisie aan om de laatste nieuwsverslagen te bekijken. Omdat ik een bewegend beeld verwachtte, werd ik verrast door de stilstaande close-up van het gezicht van de man dat het scherm volledig vulde, bevroren in de tijd. Ik keek enkele minuten naar het scherm, maar er veranderde niets, de klok in de hoek van het scherm bleef stilstaan op 01u41. Wat was er aan de hand? Waarom bewoog het beeld niet? Bezorgd en verward haalde ik mijn videocamera boven en probeerde te verwoorden wat er in mijn hoofd omging. Op dat moment had ik nog geen idee dat deze spontane opname het begin zou zijn van een project dat me de komende zes jaar zou bezighouden.
'Hotel Diaries' is gemaakt over een periode van zes jaar in hotels in zes verschillende landen. De reeks brengt het 'War on Terror'-tijdperk van Bush en Blair in kaart via een reeks video-opnames die persoonlijke ervaringen verbindt met de aanhoudende conflicten in Afghanistan, Irak, Israël / Palestina. In deze films, die inspelen op geluk en toeval, gebruik ik de hotelkamer als een 'gevonden' filmset, waar de architectuur, inrichting en decoratie het middel worden waarmee mijn eigen kleine avonturen verbonden worden met belangrijke gebeurtenissen in de wereld.”
John Smith over Unsere Afrikareise (1966, 12’) van Peter Kubelka
“Telkens wanneer mij wordt gevraagd één enkele film te selecteren die mij heeft geïnspireerd, kijk ik terug, misschien onvermijdelijk, naar het werk dat ik voor het eerst zag in de vroege jaren zeventig, toen ik als jonge kunststudent begon met het maken van mijn eigen films. De afgelopen vijfenveertig jaar hebben veel film- en videowerken mij diep geraakt, maar op een andere manier dan die vroege, diepgewortelde eerste ervaringen met kunstenaarsfilms. Ik spreek hier natuurlijk over openbaringen, over het ontdekken van manieren van kijken en maken die voor mij volledig nieuw waren.
Aan het begin van 'Unsere Afrikareise' zien we een passagiersboot op een kronkelende Afrikaanse rivier navigeren. Een groep toeristen relaxt op het dek, terwijl de wind in hun haren waait, horen we gesprekken die zijn opgenomen op een andere locatie. Deze lome scène wordt plotseling onderbroken door het geluid van een geweerschot, precies op het moment dat de wind de hoed van één van de toeristen wegblaast. Toen ik Peter Kubelka's film voor het eerst zag, tijdens een schoolvertoning in 1972, werd ik ook weggeblazen. Het veranderde mijn idee over wat cinema kan en zou moeten zijn radicaal. 'Unsere Afrikareise' is een esthetisch hoogstandje en tegelijkertijd een vernietigende kritiek op de koloniale en oriëntalistische denkwijzen - mooi en lelijk, grappig en gruwelijk, representatief en abstract, dat allemaal tegelijk.”
EN
John Smith - Hotel Diaries (2001-7, 82’)
“On October 8th 2001, a few weeks after the September 11th attack on the World Trade Centre and two days after the USA and Britain started bombing Afghanistan, I was at the Cork Film Festival in Ireland. Returning to my hotel room late at night, I switched on the television, intending to catch up on the latest news. Expecting to see a moving image, I was surprised to discover that the close-up of a man’s face that filled the screen was completely still, frozen in time. I watched the screen for several minutes but nothing changed, and the clock in the corner of the screen remained stopped at 1.41. What was happening? Why wasn’t the image moving? Worried and confused, I picked up my video camera and attempted to talk about what was going on inside my head. I had no idea at the time that this spontaneous recording was the start of a project that would occupy me for the next six years.
Made over six years in the hotels of six different countries, ‘Hotel Diaries’ charts the 'War on Terror' era of Bush and Blair through a series of video recordings that relate personal experiences to the ongoing conflicts in Afghanistan, Iraq and Israel/Palestine. In these works, which play upon chance and coincidence, the hotel room is employed as a 'found' film set, where the architecture, furnishing and decoration become the means by which my own small adventures are linked to major world events.”
John Smith on Unsere Afrikareise (1966, 12’) by Peter Kubelka
“Whenever I am asked to select a single film that has inspired me, I find myself looking back, perhaps inevitably, to the work that I first saw in the early 1970s when, as a young art student, I started making my own films. Many film and video works have affected me deeply over the past forty-five years, but in a different way to those early, almost visceral, experiences of artists’ cinema. I’m talking of course about revelation, about discovering ways of looking and making that were entirely new to me.
At the start of ‘Unsere Afrikareise’ a passenger boat is seen meandering along an African river. A group of tourists relax on its deck, the wind in their hair, while voices recorded in another location can be heard conversing on the film’s soundtrack. This lazy scene is suddenly interrupted by the sound of a gunshot, at exactly the same moment as the wind blows away the hat of one of the tourists. When I watched Peter Kubelka’s film for the first time, at a college screening in 1972, I too was blown away. My sense of what cinema could and should be was radically altered, and I realised that documentary images and sounds could be subverted through editing to operate on numerous different levels. ‘Unsere Afrikareise’ is simultaneously an aesthetic tour de force and a damning critique of colonialist and orientalist mindsets – beautiful and ugly, funny and horrific, representational and abstract, all at the same time.”